İNSAN NEREYE GİDER...

Bir kýnalý kuzu melese dursa,
Yüreðimde acý burkulur gider...

Çaresizlik güç verirmiþ insana,
Maþuk hedefine vurulur gider...

Akan boz bulanýk seldir gözyaþým,
Bir sevgi elinde durulur gider...

Gezsem þu hanlarý,viraneleri,
Garibin vataný sorulur gider...

Hicran acýsýnda bir damla yaþým,
Aþkýn göz yaþýnda boðulur gider...

Bin emek verirsin bin bir çileyle,
Bir zalim rüzgarda savrulur gider...

Gönül sevgisinin gözü çiçekler,
Bir sam rüzgarýnda kavrulur gider...

Gönlümün baþ tacý sevgi gülleri,
Gün gelir yabana kurulur gider...

Vefayý arama dönek yüzlerde,
Sahibi hançerle vurulur gider...

Bir tatlý gülüþtür hilenin eli,
Güven kör kalplerde boðulur gider...

Mezarýnda bile rahat edemez;
Vicdan azabýnda kor olur gider...

Haksýzlýk iþlemiþ hücrelerine,
Çalýp çarpmayýnca kudurur gider...

Dirhem dirhem alýn teri emekler,
Bir müflis elinde daðýlýr gider...

Çiçek çiçek topladýðým bal küpü,
Nankör beyinlerde að olur gider...

Bir gün muhtaç olur, yardým istersin,
Verdiði bir lokma dað olur gider...

Mihnetin yurdundan çevir yönünü ,
Rahmana baðlanan sað olur gider...

Bil ;sabrýn kendisi kordur ,acýdýr,
Meyvesi bir çölde bað olur gider...

Musa DOÐRUER (Teslimi)
31 mart 2015.



Sosyal Medyada Paylaşın: