BENİM BEN
Dinleyin sizlere bir çift sözüm var;
Kuruyan çöllere nehir benim ben…
Kaldýrýmda gölgelerin gezdiði;
Caddesiz sokaksýz þehir benim ben…
Her yudum sonunda mutlu olduðu;
Damlaya damlaya cana dolduðu;
Gözlerin Leylamdýr diye bildiði;
Mecnuna sunulan zehir benim ben…
Namlusuna son kurþunu koyduran;
Cinnetinin cilvesine uyduran;
Vasiyeti mezarýnda duyduran;
Tetikler düþüren fikir benim ben…
Gönül bülbülünün dalýný kýrýp;
Yalandan dil ucu hatýrýn sorup;
Karanlýk geceyle gerdeðe girip;
Ezelden boþanan ahir benim ben…
Hasret yýlanýnýn baþýný ezip;
Gecenin kör vakti nameler yazýp;
Mýzrapla çilekeþ tellerde gezip;
Hüzünle çekilen zikir benim ben…
Sabýr kalesini temelden yýkan;
Yýllarca gözünün içine bakan;
Gördükçe diklenip canýný sýkan;
Hoyrat avuçlarda nasýr benim ben…
Talih pazarýnda yüzü gülmeyen;
Attýðý son zarý düþeþ gelmeyen;
Görüþ günlerinde görüþ bilmeyen;
Sevda zindanýnda esir benim ben…
Sevinen adresti intiharýna;
Kalemi dayandý her inkârýna;
Yazýlan her satýr son kararýna;
Hasret mektubunda nesir benim ben…
Boyadým pembeye yalanlarýný;
Yarama tuz ettim talanlarýný;
Yakarak dünlerden kalanlarýný;
Payýný paylayan kesir benim ben…
Ali ALTINLI – 05/11/2015
Saat: 15:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.