Damla Damla

Öyle güvenmiþtimki gözlerine
Ölene kadar baþka gözlerden su içmez
Yüreðimi zerre kadar zedelemez sanmýþtým

Öyle inanmýþtým ki o saf duru berrak sevdana
Her iki cihan da kalbin den izler’im bir an olsun silinmez sanmýþtým

Ben senin ak akçelerine altýn bohçalarýna deðil
Yüreðindeki yerimin nadide asaletine kanmýþtým

Nar çiçeði dallarýmda þeyda bülbül sonsuza dek þakýr
Aþk ateþi bacam da ilelebet oluk oluk tüter sanmýþtým

Geç te olsa anladým ki
Ben aslýnda ta ezelden yanýlmýþtým
Belkide dað kekiði kokulu tenine alýþmýþtým

Pare pare düþtü resmin gözlerimden
Damla damla süzüldü adýn yüreðimden
Kasým patý buz kesti hazan hararetinden

Aþk ateþi söndü sevda serçesi kar boran da dondu
Güven’i soracak olursan
Doru atý’na binip bir meçhule doðru dört nala gözlerden kayboldu

Nafize
Sosyal Medyada Paylaşın: