Açýyor çiçekler renk renk Esiyor rüzgar diyar diyar Güneþ doðuyor usanmadan Bebekler göz açýyor hayata Ömürler bitiyor tükeniyor Bitmiyor öfkeler nefretler kavgalar
Hiç kimse hayata aldýrmýyor Koca bir yalan oluyor yaþamak Kalýn duvarlar örüyor insanoðlu Kendi yalanlarýna kendi kanýyor Huzursuz kalýyor her bir gün her bir an Zamandan daha çok kendini tüketiyor
Her þeye raðmen Tükenmedi benim umudum Karanlýk kadar aydýnlýkta var Nefret kadar sevgi de Hoþgeldiniz hepiniz sevgi sevgi çarpan kalbime
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer KURU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.