ERGUVANLAR AÇARKEN GEL

Kaç zamandýr,acýsý içimde ayrýlýðýn.
Gözlerimde hep,hüzünlerin sisli buðusu.



Dudaklarým Sonbahar gülleri gibi,
Solgun,titrek ve üzgün.
Ruhumda derin acýlar,içimi kemiren hasret olgusu.



Her gece,sensizliðin huzursuzluðu bekliyor beni.
Baktýðým ve gördüðüm her þey,
Sensizliðe,derin bir iç çekiþ oluyor þimdi.



Koþuþturduðumuz kumsalda,
Adýný haykýrýyorum hep,karanlýðýn boþluðuna,
"Hadi gel artýk",
"Erguvanlar açarken gel",diye.



Geceleri,otururken odamda,
Ay’ýn loþ ýþýðýnda,penceremin önünde,
Siyah örgülü saçlarýyla,
Gösteriþli,güzel bir genç kadýn,
Hayali beliriyor,nemli gözlerimin önünde.



Bronzlaþmýþ teniyle,kendi güzelliðine tutkun.
Benimse gözlerimde,
Yaþ ve inceden inceye bir hüzün.



Portakallarýn çiçeðe durmasýný bekleme,
Hadi gel...Erguvanlar açarken gel,
Nefes kesen kokuna hasret,bu ellere.



Bir mucize olsun,yine eskisi gibi,
Sonsuza kadar,sol yanýna hapset beni.



Dudaklarýndaki aþk ateþiyle,
Dudaklarýmdan gir içime,
Yine,sol yanýmdan vur beni.



Her çýrpýnýþýnda kalbimin,
Kanýn dolaþsýn,can evimde.



Bekliyorum seni,geleceksin diye.
Gel de yine,göðsüne hapset beni.


Oysa önceleri sen,
Gözlerime bakarak gelmiþtin,
Ve sonra,gözlerime bakmadan çekip gittin.



Anlatamadým içimdekileri,
Ne sevgilerimi,ne kýrgýnlýklarýmý,
Ne de,öfkelerimi.



Çünkü sen beni,hiç dinlemedin,
Kalbimin yakarýþlarýný,hep kendim dinledim.



Bana,ben olduðumu hatýrlatan da,
Kendimi unutmama,sebep olan da,
Sancýlý umutlarý yaþatan da,hep sendin.



Masamda,önümde bir fincan acý kahve,
Dalmýþken geçmiþe,yine hatýrýma düþürdü seni.
Gözlerim uzak yollarda,bekliyorum geliþini.



Hadi gel artýk,Erguvanlar açarken gel.
Yeter mutsuzluk ve umutsuzluklarým.
Hadi gel artýk,çocuklar gibi sevinsin,
Bekleyen,içimde donan umutlarým.


Gel artýk,hadi gel...Erguvanlar açarken gel.


Tuðal KÖSEMEN-02.11.2015





Sosyal Medyada Paylaşın: