SEVMEYİ BEN SENDEN ÖĞRENDİM
Güzel gözlerine, vurulduðum
Uyandýðýmda yanýmda, bulduðum
Yokluðunda sararýp solduðum
Özlemiyle saçýmý baþýmý yolduðum
Varlýðýnla huzur bulduðum
Sil artýk, gözyaþlarýný gör beni
Ýster sev, ister hisset beni
Mutlu edeceðim inan hep seni
Deli ediyor, hasretin beni
Açýyorum, baðrýmdaki yelkeni
Sonsuz mutluluða çevirdim, bu dümeni
Duy artýk, duy beni
Sevmeyi ben senden öðrendim
Eðer yaþýyorsam bir damla kanla
Duy sözlerimi artýk anla
Sensiz yaþanmaz bu tek canla
Bir gün sevdiðini söylersen
Yanýma gelmek istersen
Asla istemem af dilersen
Yine býrakýp ta gidersen
Sil artýk, geçmiþteki acýlarý sil
Bir tek sevdiðim sensin onu bil
Suya hasret ýrmak gibi yüreðim
Senden bir tek dileðim
Sadece beni sev meleðim
Duy artýk, duy beni
Sevmeyi ben senden öðrendim
Yalnýzlýðýnda, gül yüzlü melekler aðlar
Hep siyahtýr, sensiz bu karlý daðlar
Gelirsen yeþerir, o güzel baðlar
Gönlümde hep özlemin çaðlar
Ufkunda erir haþin dalgalar
Sessizce yüreðim aðlar
Yokluðun içimi daðlar
Duy artýk, duy beni
Sevmeyi ben senden öðrendim
Behçet Bük 1080/1.11.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.