Akýllanmaz, uslanmaz, Durduðu yerde durmaz, Kendini dahi tanýmayan beyinlerden Yoruldum. Zifiri karanlýðý kesen Küçük bir ýþýk beklerken, Hayat denilen bu dik yamacý Küçük adýmlarla týrmanmaktan Yoruldum. Bitmek nedir bilmeyen Sahte tebessümleri seyrederken, Dile getiremediðim cümleleri Yüreðimde taþýmaktan Yoruldum. Hafif esintilere kapýlarak Dört bir yana savrulan duygularýma Defalarca veda ederek, Ardýndan ah! çekmekten Yoruldum. Ardý ardýna fýrtýnalar koptu bende Gücüme güç katarak direndim her birine. Sarsýntýlar oluþtu göðsümün orta yerinde Öfkelendim, incindim, Sonunda pes ederek köþeme çekildim. Çünkü; fazlasýyla yoruldum. E.YAVUZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.