Önce yüreðime sis çöker
Sonra gözlerimi kara bulutlar kaplar
Ardýndan da usul usul
Sessiz sessiz dolu tanesi yaðar gözlerimden
O an çekilirim ýssýz sokaklarýn kuytu bir köþesine
Gelmeyeceðini bile bile seni beklerken
Dolu tanesi yaðar gözlerimden
Üþürüm sessizce ey yar haberin yok…
Koca þehir gizlenir donuklaþan gözlerimde
Orada sanki kimsenin yaþamadýðý
Yarasalara yataklýk eden
Duvarlarý yýkýk dökük çatýlarý çökmüþ
Korkularla etrafý sarýlmýþ evler,
Kaldýrým taþlarý sökülmüþ,
Virane terk edilmiþ baykuþ sesi ile yankýlanan sokaklar
Kuþkulara yataklýk eden karanlýk caddeler
Korkuyorum sensiz ey yar haberin yok…
Önce yüreðime sis çöker
Sonra gözlerimi kara bulutlar kaplar
Yokluðunda “kefen giymiþ bir þehrin
Nefes kesen yalnýzlýðýndayým”
Dolu tanesi yaðar gözlerimden
Üþürüm sessizce ey yar haberin yok
Dudaklarýn zincirlenmiþ dilin lal susarsan eðer sen
Nasýl koþar gelirim sana ben
Çok deðil arada bir yüreðime dokunsa sesin
Ýçimi ýsýtsa adýmý her sesleniþte nefesin
Hani hiç býrakmayacaktýn
Üþüyorum sensiz ey yar haberin yok…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
24.10.2015