KARARSIZ ANLAR

Ayrýldým yine eþten, dosttan, sýladan.
Her an böyle yapayalnýz kalýnýr mý?
Ayrýldým dost bildiðim serin yayladan.
Milyonlar içinde yalnýz kalýnýr mý?

Uðrak veren yok mu bu yaban ellere?
Gelen olmaz mý düþüp taþlý yollara?
Gelip de sevgiden mahrum akýllara,
Bilmem bir gün benim kapým çalýnýr mý?

Kývrým kývrým sýlaya giden lollarým.
Elimde kurumuþ, periþan güllerim.
Hasretle açýlmýþ sarmaya kollarým.
Gitsem acep yar karþýmda salýnýr mý?

Ýnsanlara yaklaþtým, kavga ettiler;
Bir ileri, bir geri çekip ittiler.
Terk etmem deyip hepsi çekip gittiler.
Bu dünyada gerçek bir dost bulunur mu?

Tek dostum Allah’ý anlatan tabiat.
Durup baktýkça eder sonsuz nasihat.
Sanki bir rüya, ulaþýlmaz bir sanat.
Ýnsaf ey zalim! Bu rüya bölünür mü?

Herkesi severim yaradan aþkýna.
Yerleþiverir kalbime, gönül köþküne.
Sözüm, sevgiden mahrum kalpsiz þaþkýna:
Böylesi temiz sevgiye gülünür mü?

Dalgalarým sakin; çarpmaz hiç kýyýya.
Düþürmüþler sanki dipsiz bir kuyuya.
Özlem olur elbet güzele, iyiye.
Ama böyle durup durup dalýnýr mý?

Sevgiye hasret kalmýþ, çorak gönüller.
Henüz baharda kurumuþ gonca güller.
Duyun da söyleyin ey dertli bülbüller!
Bu zamanda sevgiden pay alýnýr mý?

Herkes kendince bir dert kutusu olmuþ.
Kendine sýðýnacak bir kapý bulmuþ.
Benim baþýma hep yalnýzlýktan gelmiþ.
Acep benim derdim bir gün bilinir mi?

Ölmek! Her derde deva, her derde çare.
Ölmek! Ayrýlmaktýr, tek tek, pare pare.
Ölmek! Kavuþmaktýr özlenen yare.
Yalnýzým ben, yapayalnýz ölünür mü?

Günüm gecemden daha yalnýz geçiyor.
Düþünüp taþýndýkça uykum kaçýyor.
Gurbette yalnýzlýðým kefen biçiyor.
Ya Rabbi cenazem yalnýz kýlýnýr mý?

Ahmet YAMAN

www.suveydasiirleri.com


Sosyal Medyada Paylaşın: