ŞEHİR TERENNÜMLERİ I

I-

Uzaklýðýn, yakýnlýða denk olduðu bir yer var
Korsan düþlerle büyütülen çocuklarýn yaþadýðý
Yaðmurun sere serpe yýkadýðý kumlarla dolu
Iþýklarý bir yanýp, bir sönen surlu þehir…|

Birbirini kesmeden uzanan ve daðýlan patikalar
Uykusuzluðu ayaklar altýna alan kent ýslaklýðý
Dilsiz gövdelerde aþk tüketen hayatlarýn
Ýnzivaya çekilen gelmiþ geçmiþ zaman aralýðýnda
Bu þehir, bu kaçýncý esarete gebe. |

II-

Yüzünü rehin býrakan bir azizenin elleri
Uzanýr, azrailin gelmesine bir adým kala
Ýç parçalayýcý bir ses ve bir nefes gibi
Göklerden inercesine inletir geceyi. |

Bu þehir muhacir sevdalarýn hüznünü dokur
Ve Ýsa’nýn havarileri kadar sessizdir
Yorgun ve soðuk yalnýzlýðýn boþluðunda
Titreyen çocuklar gibi annesizdir. |

III-

Gidelim gel, iki kiþilik suskunluk yaratalým
Sonra yaðmurlar baþlasýn bir bahçede
Gece ayaklarýmýza kadar yýðýlsýn
Uykunun yorgun aralýksýzlýðýnda
Adressiz ve kimsesiz meczup yürüsün. |

Yürüyelim çürümüþ kabuklar üstünde
Zaman zakkumlarý üzerimize devþirsin
Acýsýný kimseye anlatmayalým yalnýzlýðýn
Asýlmýþ bir adamýn çýðlýðýný duyurmayalým
Tutup kaldýralým ayak uçlarýndan ahdimizi. |


ARÝF OLGUN YEÞÝLYURT