Utanýyor bir aðaç kendi yapraklarýndan Gökyüzüne sýðmýyor küçük yýldýz, Su tanýmýyor artýk kendi dökülüþünü Çalýp gidiyor zaman çocuklarýn gülüþünü.
Annem hamur mayalýyor Ben buðday büyüyorum.
Bir çiçeðe su versem belki ýþýr gözlerim Sarmaþýk gibi yürür umudum yüreðimi Yanarým, yandýkça külümde güller büyür Bir küçük bahçeye dönüþür bütün ömrüm.
Annem süt kaynatýyor Ben esmer büyüyorum.
Gülün yapraðý ile bahar avunuyorum, Düþüyorum bir avuç kum ile ýssýz çöle. Her þeyimi gölgemle bölüþüyorum, Belki de bu yüzden çok üþüyorum.
Annem biber kurutuyor Ben acý büyüyorum.
Barýþ Çelimli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.