AKŞAM

Sadece bedenimim en zahide aný
Ýþte yine güneþ gitti, aydýnlýktan eser yok
Sesleri duyulan þehir þeytanlarýnýn topuk sesleri
Ve bitmek bilmeyen anlamsýz hayatým

Yine durduramadým kendimi bu akþam
Attým kendimi en rahat olduðum karanlýða
Aþýk olduðum karanlýða . . .
Hep yolunu gözlediðim akþamlara

Attýðým her adým yeri yerden oynatýrcasýna
Zelzele ötesi fikrine zahiyat eyleyeni hatýrlarcasýna
Sahibi olmayan kalemin simsiyah gölgesinde
Kalbimi attýracak bir ses gelsede öteden
Biliyorum yine umursamaz ötelenir gölgemden

Mürekkebimim damlalarý akþamý anlatmaya yetmedi
Gözyaþlarýmýn bitmeye yaklaþtýðý akþama yetmedi
Ölmeyi istemeyi isteye isteye haddim yetmedi
Tükenirken mýsralarým yazmaya dermaným yetmedi

Nereye baksam umutsuz keman týnýsý az beriden
Iþýklarý yanan evler güneþi ister ben akþamý
Ýnsanlar diler mutluluk bense geberip gitmeyi

Sadece baktýðým kýpkýrmýzý gül bile soluyorsa
Neye yarar sabahlar benden uzak yakýn olsa
Gündüzler ah bi akþam olsa
Küçük bir çocuk gibi dolaþsam bende aranýzda hep akþam olsa
SADECE AKÞAM OLSA . . .



Sosyal Medyada Paylaşın: