MESELÂ

Hangi toprak yaðmurdan nasip almak istemez;
Dökülsün sevda suyu, seller gibi meselâ…
Gülmeye hasret gönül, yetim kalmak istemez;
Can gibi, canân gibi, eller gibi meselâ…

Hangimiz hayâliyle baþbaþa kalmadý ki;
Hangimiz özlemlerden payýný almadý ki;
Hangimiz kýrýlmadý, hangimiz solmadý ki;
Gül gibi, yaprak gibi, dallar gibi meselâ…

Sabýr denen aðacý kökünden söktürmez mi?
Ýki eli koynunda gözyaþý döktürmez mi?
“Gelen var mý?” diyerek, camlara baktýrmaz mý?
Yar gibi, gurbet gibi, yollar gibi meselâ…

Kimler hatýr köþküne kýrk yýl deðer biçiyor;
Hangi dudak bahtýný yudum yudum içiyor;
Yalandan olsa bile kimler umut saçýyor;
Fal gibi, fincan gibi, diller gibi meselâ…

Sevdâ yürek yangýný, görünür her ahvâlde;
Bazen Neþet ERTAÞ’da, bazen Âþýk Veysel’de;
Türküler dile gelir ödenen her bedelde;
Saz gibi, mýzrap gibi teller gibi meselâ…

Yalnýzlýk gölgen olur, hayat denen yarýþta;
Yeniden doðmak emri bilinen þu varýþta;
Dolar hayat karnemiz, bekler esas duruþta;
Gün gibi, aylar gibi, yýllar gibi meselâ…

Her salâ sonrasýnda býrakýp giden belli;
Gelsen büyük kapýya bulanan, yiten belli;
Son kalan umutlara þahitlik eden belli;
Söz gibi, kalem gibi, pullar gibi meselâ…

Ýtirâza hüküm yok, budur hakkýn yasasý;
Biterken baþlar þimdi koca ömrün tasasý;
Hep birlikte taþýnýr sorgu–sual masasý;
Kul gibi, tabut gibi, sallar gibi meselâ…

Ali ALTINLI – 08/10/2015
Saat: 14:07

Sosyal Medyada Paylaşın: