CANIN SANA EMANETTİR
Fazla burun kývýrma dostum, deðil mi ki hamurumuz topraktan.
Bir gün ruh çýkacak beden ölecek, farkýmýz nedir yere düþen yapraktan.
Gençlik gider ömür biter, kimse sanmasýn ki ölmeyeceðiz,
Azrail kapýmýzý çalýnca, ana. Baba, bacý, kardeþ görmeyeceðiz…
Madem ki öleceðiz, bu hýrs, bu gurur, bu kapris kime?
Sultan Süleyman’dan daha mý büyüksün bir sor kendine.
Kim fazladan bir nefes almýþ, þöyle bir dön bak geriye,
Canýn sana emanettir unutma, sevmekse en büyük hediye…
Hz. Muhammed deðil mi ki Allah’ýn en özel kulu,
O bile ölmedi mi, bir bilsek bir anlasak biz bunu,
Eðer sevmek için, aþk için ölmekse sözlere konu,
Allah tayin eder bir tek gerçek sevgiye giden yolu…A
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.