Ey bülbülü þeyda efgan edip yorma kendini
Hicran odunda feryad edip arttýrma derdini
Çiçekler yolundu gülzarda güller de bahçede
Gülistanin özleminde söküp yýrtma kalbini
Savruldu gül yapraklarý ayaklandý goncalar
Harabe bahçeye dönüp doldurma gözlerini
Sarardý bahçe laleleri uçup gitti yeþillikleri
Viraneye gelip de ruhsarinde uçurma rengini
Sahraya döndü bostanýmýz yandý gül çiçek
Gelip de bu çölde gezme yaktýrma ateþini
Yad ellerden esen rüzgar kuruttu yatanlarý
Soluk güller uyanýp ama suçladý birbirlerini
Gelip uykuda çaldýlar bahçenin rengi ýtrýný
Uyandý gül güle saldýrdý soktu dikenlerini
Yatýp daldýk uykuya çalýndý þevketimiz
kader deyip ey bülbül sen de kandýrma kendini
Muhammed Ahmedizade