Hayriş

Sordu kendisine ben Kimim, Neyim?
Gezdi boynu bükük iþ var mý Beyim?
Kaybetti ümidi, nasýl söyleyim?
Kendini günlerce yordu Hayriþim

Köþe, bucak; iþsiz, güçsüz dolaþtý.
Olmadýk yerlere derde, bulaþtý.
Bir sille yedi ki; feleði þaþtý.
Sahipsiz çaresiz hordu Hayriþim

Gördü memlekette, herkes duygusuz.
Umarsýz insanlar; haksýz, kaygýsýz.
Oysa karný açtý, hem de uykusuz.
Karnýný bastýrýp, burdu Hayriþim

Sefalet; ocaðý, barký yakmýþtý.
Namýna, Serseri Hayriþ takmýþtý.
Gurbete çýkarken aç býrakmýþtý.
Düþledi evini, yurdu Hayriþim

Doluya konmadý, boþa konmadý.
Kuruya özendi, yaþa konmadý.
Düðünde, davette baþa konmadý.
Tek hayali; ekmek, lordu Hayriþin

Ýtildi, kakýldý fakirsin diye.
Sevmiþti bir zaman hem ölesiye.
Kaptýrdý onu da karþýki köye.
Volkandý, yüreði kordu Hayriþin

Bir zamanlar engelleri aþandý.
Þimdi kursak derdi için kuþandý.
Dermansýz bedenden seller boþandý.
Ter deðil döktüðü, nurdu Hayriþin

Þans yýldýzý sönük, burçlarý patlak.
Mevla yoluna kor, her iþi mutlak.
Bugünü sefalet, yarýný muðlâk.
Böylesi yaþamak zordu Hayriþin

Hasta çocuðuna ilaç almýþtý.
Hala sarf etmeye para kalmýþtý.
Silkindi uyandý fena dalmýþtý.
Parklarda hayaller kurdu Hayriþim

Anlamadý kimdir bu zulme maþa?
Nimet vermiyor mu kula Hak hâþâ!
Asil aç geziyor, vekil Bey, Paþa
Meclisin önünde, durdu Hayriþim

Ah, aheste çýkar; þimþekle iner.
Hayriþ senin bahtýn, gün gelir döner.
Kul hakký ateþtir, sakýnmak hüner.
Halini Rahman’a sordu Hayriþim

Mazlumun feryadý, duyulmaz seste.
Gezer enginleri, sessiz aheste.
Ozan Hadi’m her aldýðý nefeste.
Böðrüne yumruðu vurdu Hayriþim

Sosyal Medyada Paylaşın: