Yüreðimde kasvetli bir hava var bugün
Kapalý ve parçalý bulutlu
Geceler zifiri karanlýk ve soðuk
Attým yine kendimi küf kokulu dört duvar arasýna
Þöminede yanan ateþin karþýsýnda sabahlarken
Elimde beyaz þarap kadehi
Cama vuran yaðmurun sesi
Alýp götürür beni…
Sana doðru
Güneþ yeniden doðacak penceremden
Ýçimi ýsýtacak
Hayat böyle anlamsýz iþte
Hayat tiyatrosunun son perdesinde
Etrafýma gülücükler daðýtmaya çalýþsam da
Gözlerim ele veriyor
Mutsuz hüzünlü ve donuk bakýyor
Dedim ya!
Hava gibi yüreðim de kasvetli
Ýçime bir hüzün çöker
Pencereme vuran,
Her yaðmur damlasý ayrýlýðýn habercisi mi?
Ya da yalnýzlýðýmýn bam teli mi?
Bende býraktýðýn sensizlik
Gök mavisi umutlarýmý griye boyar
Sevdanýn rengini de siyaha…
Ve sen sevdiðim
Yine dik baþlý
Yine feveran
Ve yine asi…
Gök gürlüyor
Çakan þimþek sesleri
Yanan þöminenin alevine karýþýyor
Yaðmur da þiddetini artýrmýþ
Yaðýyor üzerime gri gri...
Yüreðimde ki kasvetli hava
Daðýlýr bedenime
Fýrtýnalar kopacak birazdan
Þimþekler çakacak
Gök gürültüsü sesleri arasýnda
Yýldýrým düþerken gönül tarlama
Arýyorum senin sesini
Girmesin dünyamýza ayrýlýk diye
…Ve gözlerim…
Akan gözyaþlarým yaðmura karýþtý
Hissetmezsin sen!
Sabah ayazýnda üzerine kýraðý düþmüþ demir misali
Ellerim de buz gibi soðuk
Ýçim de girdaplar
Beynim durmuþ
Aklým karma karýþýk
Bilmiyorum ne düþünür kendince…
Yüreðim yine yanacak, yine kavrulacak
Kahredecek belki sensiz hayata
Yalnýz kalmýþlýðýna...
Ama her kasvetli havada
Bir kadeh beyaz þarap
Ve sensiz geçecek zamanda
Saçlarýma düþecek kar taneleri
Hatýrlatacak hep seni…
//Hava ne kadar kasvetli, bulutlar gri de olsa, sen yüreðimde çakan þimþek gibisin//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
26.01.2014