adamým...
sevmemdeki
’neden’e ihtiyacý olmayaným...
bilmem kacýncý þiir bu
geceme misafir ettiðim...
genzimde dizilip duran
kaçýncý ulaþamayan sözcüklerim
bazen gözyaþýyla karþýlayýp
bazen de gülümseyerek öptüðüm...
adamým...
özlemiyle aklýmý ezen sol yaným...
gülüþüne yüz sürdüðüm gün
nefesi çöl sýcaðý gibi yakaným
terinin ruhu deniz kokaným...
bilmem kaçýncý aklýmý alýþýn
kaçýncý ruhumu iþgal ediþin
kaçýncý karanlýk bu seni içimde büyüttüðüm...
adamým...
yetmeyen gözyaþýma asýlan hatýralarým....
kapýsý aralýk gözlerime yaðan kýþým...
uykulara el açan kirpiðimle
bu beni kaçýncý dilenci ediþin..
keskin býçak ucu hasretinle
kaçýncý bileniþim...
adamým
’bir yaný ölüm
bir yaný kalým’ savaþým...
gözlerim köprünün diðer ucundayken
bu kaçýncý cehennem ateþi
yokluðunun pençesinde harlanarak yandýðým
bu kaçýncý sonum..adamým ?
elysa