Bendim Gözlerindeki Ölü Duruşların Sureti

Yorgun Ölümlerin,
Yarým kalmýþlýðýyla
Bakma yüzüme!
Ýçimde hala direþiyor
Umuda büyüttüðüm
Ýçimin sensizliði ört pas eden yanlarý
Ne kadar uzak diyorum,
Ne kadar uzak mesafeler ikimizin göðüne,
Hilali var kýlabilmek için…
Senin yýldýzlarýn gizlenmekte,
Puslu bahardan kalma
Bir bulut için
Tüm iklimler gibi,
Silinmekte göðümüzden…
Benim yýldýzlarým ise sevgili,
Düþmekte göðümden...
Toplu bir intihar þimdi,
Gece vakitlerim.
Her sabah bin afakan,
Silkiyorum omuzlarýmdan.
Gecenin çýðlýklarý birikiyor baþucumda
Yastýðým da, baþýný koyup
Uzun, uzun aðlamalarýn izleri...

Omzuma dokunacak bir el
Arýyorum ki böleyim
Ýçimdeki bu bin depremle
Yýkýlmaz acýyý…
Sen böyle ölü bir ceset gibi dururken karþýmda,
Kendimi nasýl çekip alabilirim
Yaþamak uðruna, baþýmý
Her gün duvarlarýna,
Vurduðum, bu içimdeki,
Anlamsýz “sen kafeslerinden”
Ne kadar küçüldü varlýðým
Bir bilebilsen...

Her gün milyon tane sen
Gömmekten unuttum yaþamalarýn,
Çýðýrtkanlýðýný, sesimi, cismimi
Unuttum yar.
Varlýðýmý hiçe sayýp
Kendimi bir “sen” yaþamaya
Terk ettim!

Kendimi böylesine seni yaþamaya,
Mahkûm etmiþken
Ne kaldý geriye yaþadýðým
Senli günlerden
Gözlerim ve yüreðim bir cesedi
Andýrýyorken…






’saçlarýma rüzgar deðdi, tenin gibi tenin gibi’



Mehmed Asým
Sosyal Medyada Paylaşın: