Uzayan raylar içerisinde Kaybolan þehir düþleri. Susuþlarýmýn ardýndan Sakladýðým içli sýrrým. Adýna “ah”ile baþlayan Cümleler kurduðum. Nice yaþanmýþlýklar ardýnda Ýçine acý çalýnan Bir düþ uyaklýðým. Bir þizofren edasý ile kendime Dönüþüm. Sana gelen her yolda Biraz “ben” oluþum. Karanlýðýn çizgisel ayrýmýnda Sana düþüþüm. “Seni düþlerimden ayrýþtýrdýðým kadar seviyorum”
2) Þimdi sana geliyorum ya Artýk kimseyi bana benzetemeyeceksin...
Duraksýzlýðýmda, Bir expres hayatta Bir “an” buldum Sustum... Duraksamamla susmam Sekteye uðradý Hiç arafta kalmadým oysa Yeþiller vardý kýrmýzýn zýttý Ve mavilikler aðlardý. Masal bitti. Yolcular yolda ölmeli...
3) Nokta ile baþlayan, öykünün sonu..
Boþluk Örümceðin aðý Ley_alin koyuluðunda Beyaz bir düþ. Susuþlarým ardýnda Çýðlýk Güncemde yaðmur, Zihnimde fýrtýna Berrak bir yol Duru bir sevda Kanayan iki yürek “ey yar beni kollarýna al ölmeliyim þimdi”
Rüya bitti... Öksüzler uyandý.
Mehmed Asým Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmedasim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.