Kaçýncý batan güneþ!? Bu kaçýncý kýyâmet! Bu ne çekilmez azap, bu ne büyük vahâmet... Mantýklý bir çözümün gelmedi mi? Zamaný! Var mý baþka beklenen, yaþanacak alâmet? Yoksa bu mu? Ýstenen, geneline sirâyet...
Bir yýldýz düþtüðünde canýmdan bir can kopar! Ateþ çabuk küllenir, herkes iþine bakar... Hepimiz biliriz ki; su mecrâsýnda akar, O sönmez büyük ateþ düþtüðü yeri yakar! .. Ana baba eþ bacý, damarlarda lâv akar! Derin suskunluklara yansýr, asâlet-vakar...
Bir cana kast edenler, tüm canlara kast eder O, ’bir cân’ dediðimiz, tüm canlara eþdeðer... Neden gider bu canlar sebebine bakarým! Yaþanan kavgalarýn mantýðýný sorarým! Yaðýz delikanlýlar topraða verilirken; Sen-Ben muhasebesi yapanlara þaþarým!
Geçmiþten bir iz durur, hep kurcalar zihnimi!. Bir asâletle duran kümesinde, horozlar! Önce aç býrakýlýr gözleri perdelenir! Bir tertip, bir düzenle oyuna hazýrlanýr... Küçük bir yem atýlýr, sahaya býrakýlýr... Sonrasýný sormayýn ne baþ kalýr ne gövde! Ölmese de sahada, kan revân býrakýlýr! Nasýl bir ruh hâli ki, acýdan zevk alýnýr!?! Kan ve can üzerinden pazarlýklar yapýlýr!
Sýr deðil aþikâre, herkesçe biliniyor... Dövüþtürüp kardeþi uzaktan seyrediyor! Bu nasýl bir bela ki, onlarca yýl sürüyor?! Benim anlamadýðým: Neden en güvendiðim bu oyuna geliyor! ? Veya neden böyle bir görüntü sergiliyor? Bir ortak çýkar mý var endiþe uyandýran! Karþýt görünenleri bu yolda buluþturan; Belki endirekt yoldan katili barýndýran!?! ••• Yolda izde harcanan hepsi bizim evlâtlar Azýlý canilerin hesabýna kanarlar! Daha çocuk yaþtayken yuvadan alýnýrlar! Körpe ayaklarýndan prangaya vurulurlar! Bir fýrsatýný bulup, zinciri koparanlar; Kurda kuþa yem olup, daðda heder olurlar...
Ah! Analar! Analar! Ah þu kutsal analar! Deðiþir mi acýsý? Asi olsa evlâtlar... Belki hissettirmezler, belki sessiz kalýrlar, Kanlý gözyaþlarýný içine akýtýrlar!. Arýndan-utancýndan belki korkularýndan; Sönmüþ volkanlar gibi, gizli -gizli yanarlar...
Zuhur eder gizli el sularý bulandýran! Kana susamýþ soysuz! Vampirleri andýran! Ýnsanlýktan nasipsiz mideyi bulandýran! Ayrý yoldan giderken, kavþakta buluþturan! ••• Dinsin diye bu acý çareler aranýrken; Bin bir bahânelerle çözümü zorlaþtýran! Elini taþtan çekip, kadehler tokuþturan! Bir aymazlýk içinde demeçler yarýþtýran! Durulsun beklenirken; meseleyi azdýran! Akýllara durgunluk, fenâda buluþturan... ... Zaman birlik zamaný, bütünleþme zamaný... Gaflete düþer isek, yarýn çok geç olacak! Kenetlenme fýrsatý elimizden uçacak!. Piþmanlýklar keþkeler iþe yaramayacak!
Fakat her þeye raðmen; Ýnancým, umudum var bu yara sarýlacak! Akan kanlara raðmen analar barýþacak! Onulmaz yaralarýn merhemini bulacak.. Baðrýna taþ basarak gönülden sarýlacak! Sönsün diye bu ateþ rahmet olup yaðacak!
Gücünü Kuvvetini Köklerinden! Alacak...
17.08.2011 / Metanet Yazýcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
M.YAZICI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.