Hasbýhâl
Ýster söze yeminli, ister sükût olsun adýn, can-özüm
Ayan etmesen de kederini,
Hiç arz-etmesen de meramýný duyarým sesini,
Kuþatýr ýstýrabýn, ruhumu;
Canlý durur hafýzamda her hâlin..
Gözlerin açýk gördüðün rüyalar kazýndý belleðime.
O, düþünsel kurgularýn ve sezgilerinin istikametinde kat-ettiðin mesafeleri tahayyül ederim..
Muhayyilemi zorlayan eriþimlerin bana hayranlýk; Sana noksan...
Yeni hedeflere kulaç vurma azmini gýpta ile anarken;
Maruz kaldýðýn haksýzlýðýn isyanýný duyarým sessizliðinde!
Ýçinden atamadýðýn ukdenin hicraný düþer yüreðime...
Ne kadar gizlesen de;
Yoluna örülen barikatlar, buruk bir fotoðraf karesi gibi asýlý durur kirpiðim-in ucunda...
Sen hep susarsýn;
Sustukça yüklenir omzuma aðýrlýðýn!
Ey! Sabýr Abidesi; ezilirim suskunluðunda,
Bu yüzden haykýrýþým!
...
Pranga vursan da diline,
Çýðlýk çýðlýða sükût!
20 EYLÜL 2015 Metanet Yazýcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.