Suya ve topraða pencere açýyor içimde biriken acýlar Bulutlar zemzem suyu ile yýkasa da yüzünü Silemiyor içimizde biriken ne günahý ne hüznü Eskisi gibi kokmuyor iþte toprak Aðaçlar arzuhalci dilek çaputlarýný savurdu çoktan göðe Üryan rüzgârlar esti acýya söve söve
Çýrýlçýplaðýz yine aþk ile el ele… Kýþa, kuþa, boyanarak soyundu mevsim Mahremiyeti kalmadý avuçlarýmda ne ellerinin, ne dillerinin Mahremiyeti kalmadý yar aðaçlarýn Ben, ben bu mevsim böyle aðlarým…
Tamiri yok yüreðimin ; Aþk dediðin su tabancasý Çocuklar gibi ýslatýyoruz kalbimizi sýrýlsýklam her an Sonra özlemle sývazlanýyor dünyam Ah yüreðimizde asýlý o büyük hüsnü zan
Tahayyül temaþalara figüran oluyorken sevdam Çalgýlarýn teline düþüyor Kalbimin her atýþý ayrý bir gam Halimin içinde kaybolan haline kurban
Tamiri yok yüreðimin; Bülbül þakýmazsa dalýnýn ne önemi var Dikeninde solmaz mý ömrü bahar Þarkýlarým bile yitmiþ, makamýnda ahir zaman saklý Dilimde bir bülbül ahtý Ah yüreðim medet! Gelmedi mi susma vakti…
YASEMÝN DEMÝR 2015 EKÝM AYI NOTLARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
yağmur zamanı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.