Güneþten mi kopardýn da sürdün yüzüne... Bakmaya doyulmuyor be vicdansýz ! Aklým almýyor , gözüm kesmiyor ... Ýki gözümden damlar aþk...
Yaylalarýn suyunu mu vurdun yüzüne... Öyle sert çatma kaþlarýný üzerime... Savurma beni daðlarýn eteðine... Senden uzakta , ruhumdan akar aþk....
Düze indin de aldýn mý eline sazý... En ince telinden baðla beni þiire... Safým bellidir , satýr satýr iþle içime... Dökülsün incilerim, kaðýdýn üzerinde bir baþkadýr aþk...
Düþtün de kanadý mý dizlerin ? Kendine geldi mi uslanmaz gülüþlerin ? Ýçimi periþan eden sözlerin .... Ardý ardýna dizilir de þiir olur , Seni anlatýr þair olurum da görürsün...
Güneþten mi koptun da yakýyorsun ... Güneþten mi öðrendin beni eritiyorsun...
Gölgem yok ! Ýstesem de yoksun... Söz dinlemeyen aþk...
Yunus Özkan
20.10.2015 23:30 Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.