Önce kuþlar düþüyor
Þehrin sokaklarýna
Sonra
Bütün sarhoþ tanrýlar
Buralar sessiz
Çýt çýkarmýyor
Yaðmur duasýný unutan
Dil yanýðý ruhlar
Solgun bir resim asýp gözlerine
Öylece
Çýkýyorlar sokaða
Ve
Acýlarýna inen perdede
Gülüþleri
Hayali bir karakter sadece
Bu
Þehir dilsiz
Kendi omurgasýnda ses(n)sizce çürüyor
Oysa
Son/bahar
Nazlanýyor þehrin saçaklarýnda
Giydirip
Birkaç çürük kelimeyi
Gazel döken aðaçlarýn kýzýllýðýna
Ki;
Sen yoksun
Bu þehirde
Uzaðýmdasýn
Ve
Sen
Hiç gelmeyecek gibi duruyorsun
Uzaklýðýnca….
Taylan KOÇ