Kadiriye
Henüz on üç yaþýndaydý omuzlarýný duvara yaslayýp, Anne Baba özlemi duyarken Kadiriye.
Talihsizlik içinde talihsizlik vurmuþtu o cýlýz bacaklarýný, saçlarýný Kadiriye’nin.
Analýk elinde ezim ezim ezilmiþ burukluklar içinde…
Bir havadisle ilkindi parlayan üzüm karasý gözleri Kadiriye’nin.
Çocuk yaþta evlendirilecekti yaþýtlarý gibi,
Koþmaktan eðlenmekten mahrum bedeni illaki kirletilecekti.
Henüz on dördün de yeni basmýþtý allý duvaklar içinde bir ýrgata gelin giderken Kadiriye,
Tarif edilemez korkular içinde erim eriyen tir tir titreyen Kadiriye.
On beþ demeden birinci çocuðunu doðurdu gençliðinin ilkbaharýnda Kadiriye,
Kara bir kâbus gibi çökmüþtü evlilik Kadiriye’nin alýn yazýsýna; ta o günden topraða gömmüþtü Kadiriye hevesini hayallerini…
On dokuzun da tam beþ çocuk. Kadiriye’nin yokluklarla dolu evinde.
Kabullenemiyordu; hep söylendi durdu bu beþ çocuk kimin.
Derken yoksulluða sefalete gömülü hayatý kabullenemeyen Kadiriye; bir baþkasýnda aradý kaybettiði sevgiyi mutluluðu.
Sýðýndýðý o limanda çökmüþtü üç çocuktan sonra Kadiriye’nin baþýna hiç kimse ama hiç kimse bakmýyordu gözyaþlarýna.
Büyümüþ olan evlatlarý da hayýrsýz çýkmýþtý yine sahipsiz kalmýþtý Kadiriye.
Babasý yaþýnda bir adamda telesli arar olmuþtu Kadiriye.
Tarlasýnda ýrgat oldu, evinde hamal çocuklarýna ekmek veren bu adama.
Ama yaranamadý kýskançlýktan gözü dönen insanlýðý sönen adamdan Kadiriye teþekkürü bir býçak darbesi olarak aldý.
Hayalleri sis perdeleri ile kapanan Kadiriye sustu yumdu gözlerini.
Sitem doluydu artýk hayata zaten pek seveni de yoktu boþ Hastane koridorlarýn da.
Suçu hep ona attýlar Kadiriye sustu hem de aylarca.
Üç beþ kuruþla serbest býraktýlar ihtiyarý.
Ýnsanýn deðeri ancak bu kadardý hele birde maðdur kadýnsa.
Kadiriye konuþmadý sadece sustu bu düzeni dümeni çevirenlere inat.
Bir sabah kapattý gözlerini Kadiriye açmamak üzere kaypaklara boyun eðmeden dimdik onuruyla Mevlasý’na kavuþtu Kadiriye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.