Kara Tren

Kalkmak üzere tren,bu tren son tren.
Acýklý bir sesi var beni ürperten.
Hasret yolcularý taþýyor.
Soðuk bir güz akþamý soðuk yüzlü tren.
Aðýtlý yolcular sancýlý gar.
Senin ellerinde bir valiz bana bakýyorsun aciz.
Ayrýlmak istemediðin her halinden belli.
Ýkimizde suskunuz içimizden aðlýyoruz.
Bu gece hayatýmýn en zor gecesi.
Ýçimden trenin çelik duvarlarýna baþýmý,
Vurmak geliyor sonra yine o acýklý ses çalýyor.
Kalabalýklarýn arasýndan iri bir ses:

Yolcular kalmasýn bana o son sarýlýþýn var ya!
Dünya durdu o an sanki ikimizde aðlýyorduk.
Artýk gözyaþlarýmýz çaðlýyor du dinmiyordu.
Sen garýn kapýsýndan çýkarken,
Þu koca dünyada yalnýz kalan ben.
Islýk çalarak aldý götürdü seni benden,
O hain kara tren.

Not: Bu þiir þairinþiirleri kitabýndan alýnmýþtýr.

Hasan Tosun

Sosyal Medyada Paylaşın: