EVİME DÖNÜYORUM

EVÝME DÖNÜYORUM
Küskünlüklerimden yola çýktým
Mürekkep renkli hüzünlerimden

Yüreðimden af dileyerek
Yaþamaya cesaret edemediklerimden
Doðru baharlara kar yaðdýrdýðým gözlerimden

Utanmýþ mahçup kaçýþ zamanlarýndan geçiyorum
Ýçimden ,en derin mahsenimden

Eski kahkahalarýn silinmiþliðinden habersiz
Mavinin en göz alýcý tonundan akan ,aþktan
Çok uzak bir vedanýn suskunluðundan geliyorum

Ellerim buz avuçlarým ateþ topu sancýdan
Aðýr yüklü heybemdeki sancýlarla varýyorum
Þiirlerine

Bakma öyle
Sen demiþtin evin bu heceler diye
Evime dönüyorum
Yeþim Demirelli
Sosyal Medyada Paylaşın: