Kabrimizin üstünde her güzde, her baharda Ýkimizi kucaklar kara servi köþesi. Ayný aþka açýlýr, yanarýz ayný harda. Sen kasým papatyasý; ben mayýs menekþesi.
Gözyaþlarýndan köprü döþüyorken cennete, Vazgeçip usanmadýk, razýydýk her mihnete. Boynumuzu eðmedik set çeken muhannete. Sen kasým papatyasý; ben mayýs menekþesi.
Aramýzý mevsimler ayýrsa da, ne beis? Ölümlü olan beden; ölümsüz olansa his. Adýmýzý silemez örtse duman, çökse sis. Sen kasým papatyasý; ben mayýs menekþesi.
Sevda gönül arzusu; kavuþmak nasip iþi. Kabullendik ve sevdik; þahidi mezar taþý. Melekler anlatýyor þimdi bu hazin düþü. Sen kasým papatyasý; ben mayýs menekþesi.
Mücella Pakdemir
SABIKALI ÞAÝR Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.