Ahretliğine Işısın Beni Sessizce Yakamoz

kýna yakýyor semalarýna Akçakale’nin gün nazý
kýzýl yemiþlerinden fýþkýrýyor koyun eteklerine
tan alýmýn pembe dudaklarý

çamlýk yamaçlarýnýn düzlerinde soluklanýyor
kýrlangýç ötüþleri
yüreðimin tekleyen sesinde
mýzýkasýný üflüyor denizin
aylak kýzý
iklim tutulmalarýnýn aykýrý solfejine

taþlýkta bir sabah çay molasýnda
tüterken efkara ufkumun bacasý

taþ sektirmece oynadýðýmýz haylazlýklarýmýzdan geçiyor
çocukluðumun ladin kokulu yalý sokaðý
ah! Benim kara amber gençliðimin
tutuklu ayaz sýrtlarý
hýrçýn sabahlarýn
kýyýlara sýðmayan öfkesinde

Salacýk’a kafa tutan küstahlýðýmýz
týrnaklarý kýzarýrdý güvercinlerin
týrmýklarý batardý gurubun lerzan utancýna
biz seninle ayrý koylarda…

hatýrlar mýsýn
baraka da Temel Reisin Asiye’yi mýrýldanýþýný
að onarýrken
‘’oy Asiye Asiye tütün koydum kesiye,
anan seni veriyi da bir demet pýrasiye’’
arka tarafta
kahkahalarýmýza kulaðýndan yakalanmýþlýðýmýzý
sýtma aðacýna týrmanan korkumuzu
yosun kokusuna karýþan
çekme tütün aðýrlýðýnýn
isli gürgen duvarlarýnýn
üzerimizde gezinirken ihtiyar gözleri
aðlarýn altýndaki kanaviçe örtülü sandýðý aralayýþýmýzý
sýzýsý halâ þuramda köz köz
Muallâ’dan gelen ucu tutuþturulmuþ son mektuptu Temel Reise
‘’ben evleniyorum beni unut!’’ diyordu
gözyaþýndan salgýlanmýþ o silik satýrda

nasýl üzülmüþtük düþününce Reisin o halini
kim bilir nasýl aðlamýþtý
mahpus damýnda
on yedi yýl yemiþti
babasýnýn kanýný yerde koymayýnca
sonra Karaoðlan af çýkarmýþtý da
serbest kalmýþtý hepten yalnýzlýðýna

neleri sýðdýrmýþýz meðer
o masum yýllarýmýza
Süleyman’a tutkun benim Fatih’e
her akþam Zeytinlik’ti mekanýmýz
sahil kavrulurdu aðustos sýcaðýnda
biz üþür müydük ne
sahi niçin sokulurduk ki birbirimize
sevdanýn çiyi düþmüþtü ki
körpe yüreklerimize …

gemide evlenecektik
çifte düðün yapacaktýk
benim uçuþ uçuþ gelinliðim
senin kýrmýzý ayakkabýlarýn
nikahýmýzý reis kýyacaktý
yeþil tepelerin sinesinden emerdi yýldýzlar
tutuþ tutuþ zakkumlarýn fuþyalý haylazlýðý
yanardý koynunda körfezin
Haldandoz’da çatlak kös bir ayna
plakta mýrýldanan ayyaþ bir melodi

Süleyman kýz kardeþin Gülbin’le kaçýnca
nasýl kýymýþtýn kendine karanlýðýn
hýçkýrýk tutan nefesinde
ah !Benim ikindi sonrasýna kalan yarým
Þevval ‘im orta boylum
keten gülüþlüm
ne yakýþýrdý gül endamýn
a çiçekli fistan
bileklerine turkuaz taþý

hani! Kurt Düzün’de yüzümüzü morayla boyayýþýmýz
ninemin korkusu fýndýklýkta bizi görünce
‘’uþaðum siz deli misunuz‘’diye gülüþü sonra
sahi!Nerede þimdi o günler o hayaller

o gece moralarýn mürdümünden pýhtý zýnaklanýyormuþ
meðer denizin suskunluðuna
daðlarýn dumanlanan kirpiklerinden
þafaðýn ölüm doðuran sancýsý damlýyormuþ
karanfil tütsüsü dalgalarýn donukluðu ...

yeþil örtü seriyordu gençliðimize tanyeli
yýrtýlan göðsünün çýðlýklarýndan
gökte hilâlin figaný inliyordu
sarý saçlarýndan kurþun acýsý sýzýyordu
serçe yavrularýnýn gýrtlaðýna

delindi denizin çanaðý çekildi sular
gök kubbenin zümrüt süren infazýna
o gece karanlýk bir eldi boðazýmý sýkan
soluðuma hýrýltý doðrayan jilet kalleþliðinden
düþlerime sýçrayan
dokularýmýn can çekiþen çýrpýnýþýna toprak küreyen

yetiþememiþ o da son seferindeymiþ
okunurken adýna salâlar Reis

Süleyman’la Gülbin ayrýlmýþ Þevvali’m
sonrasýnda Fatih’le de yollarýmýz
Karacalarýn Zeliha yok mu?
Fatih onunla evlendi
geçen haber yolluyor bana utanmadan
halâ unutamamýþ güldüm geçtim
ben yýllarca daraðacýnda sallanmýþ gelincik
boðazýnda ip yerlerde sürüklenmiþ körpe
onun peþ paralýk sevdasýna boyun mu eðerim
sevda benim ,ben sevdayým
boynu bükük böðürtlenim
ham çileðim sarý kantaronum
en çokta Fatmam erkek Fatmam
senden sonra buralara gelmek de varmýþ

bir þey söyleyeyim mi sana
alçaklýk yaptýn ha bize
böyle bir baþýna koymak var mýydý buralarda

Temel Amca da yok ki
elinde kýzýlcýk deðneði
kovalasýn beni bayýrlardan yukarý
bak ne diyeceðim
bu gece ay sökerken limanýn sonsuzluða açýlan
dað mersini ýsýrýklý mayhoþluðundan

yeþil ahretliðinin ucunu çöz
sende tutulan parçalanma acýlarýma usulca
ýþýsýn kucaðýna sessizce beni yakamoz !

’’Yarpuz edeb. sayý 23’’
Sosyal Medyada Paylaşın: