Kendime sakladýðim hikâyenin orta yerine gömüldü sevda; topraðýna bereket.
Çoraksa toprak geri gelir ektiðin kendini biçersin kurak iklimlerden Sýgmaz yaralarin hiçbir kucaða hicbir öpüþ dindirmez çýðlýðýný Bilirsin çünkü güneþ oyuncaðýdýr gecenin ve bal gibi de sývanýr balçýkla!
Çocuk yüzlerinden bildim bunu en çok yarasýna sokulan bir çift gözden tanýdým erguvan caddelerin morundan saðdým anneler gördüm acýdan dilsiz yaslý yüzlerinden kopardým ömrün kesik çizgilerini
Çýkýlmaz açýk kapýlardan kendine kapanýrken gökyüzü Savaþmak zordur seviþmek kadar Bir masaldýr anlatýlýr hürriyet; zürriyetsiz aðýzlarda...
Ekim/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahsen Armağan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.