kalabalýk caddelere çýkmayalý çok olmuþtu da bugünkü kadar deðildi yalnýzlýðým her þey herkes buzlu bir camýn arkasýnda gibi üzerime üzerime geliyor gölgeler yakýndan uzaktan sesler yönümü nasýl buluyordum anlamýyordum kendimi , bir geminin arka kýsmýnda oturmuþ buldum çocuða annesi : "..bak bu amca polis..kýzar sana.."diyordu bir baþka anne “…iðne yapar bak þimdi..” hiç deðiþmemiþ anneler korkuturken çocuklarýný ne gereksiz terbiye çocuklarýn korkulu gözlerine döndüm sýrtýmý þikayetçiyim annelerden kullandýlar iznim olmadan üzerimden unutmak istiyorum kulaklarýmý kapýyorum maviþ deniz yetiyor bana huzur doluyor içim ruhuma sýzýyor denizin tuzlu nefesi mutluluk þarkýlarý gibi dalgalarýn sesi martýlarýn dansý kuþlarýn raksý balýklarýn fýsýltýlarý "..ey þehir sen ne güzelsin nasýl býrakýr giderim þu güzel maviyi,seni .." yanýmda oturuyor bingöl’lü kamyoncu yüzüme baktý "..insanýn nasýlda caný çekiyor þimdi bir çay demli.." uzun yol þöförüymüþ anadolu insaný iki cam bardak ýsýttý sohbetimizi iskeleye kadar devam etti yol hikayeleri insan-aile-çocuk…serüvenleri susmuþ dinliyordum beynimde kamyon tekerleri dalýp gitmiþim þehri kuþatan dipsiz kuyularý keþfe çýktým içimde bir çýðlýk gerçeðe yaklaþýyorum doðarken ve ötelere geçerken insan kalabilmek bütün mesele bu iskele yakýndý iskeleye yanaþtý sarsýlýnca gemi “..aðýr yük rampada týkandým ýssýz yol dýþarýsý karanlýk ve soðuk þeriki yok bir Allah ….” kulaðýma gelen kamyoncu ali’nin son sözleriydi insan yükünü boþalttý gemi çayýn tadý dudaklarýmdan gitmedi .....
Mustafa kaya 14.06.2006 / eminönü Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.