Yanılgı

ilk kez gördüm yüzündeki çizgiyi,
hafif aðarmýþ saçlarýný dün.
bir yabancýnýn sevgisiyle aydýndý
gönlün

yürüyüp gittin, döküldü hatýralar...
ne endamýn tanýdýktý ne de sesin.
anladým; ne var ki þu dünyada
eskimesin.

saklanmýyor kavanozlarda geçmiþ,
baðlanmýyor elleri hiçbir rüyanýn;
baktým ki telvesi kalmýþ,
senle geçen her anýn.

isimsiz mezar taþlarýnda aranmalýyýz
ki biz her mezar baþýnda açan gülüz.
kim bilir kimin hatýrasýnda yazýyor
öldüðümüz.

hangi þiirde seslendik birbirimize,
kimin mahlasýydýk, kimin son kýtasý?
bir mýsraya bile sýðar artýk
ölülerin hatýrasý.

dünya dönecek kalplerimiz gibi.
ölülerin ardýndan bebekler aðlayacak.
güneþ açacak, rüzgar esecek
ve kar yaðacak.

anladým, hakikat ötede saklýymýþ!
yitirdi rengini inandýðým her þey.
duman bile býrakmadý bana
yandýðým her þey.

Sosyal Medyada Paylaşın: