Geceler boyu defalarca yazip sildigim kagitlar eslik etti yalnizligin ritmine. Okunaksiz yazilmis bir kac kelime vede birkac ozledim yaziyordu sensizlige. Kalemler masanin uzerinde rengarenk mutluluk ritmi tutarken siyahin boynu bukuk. Ben senzligi renkli kalemlerle yazmadimki. Bilselerdi yoklugunun nekadar dayanilmaz oldugunu yalniz birakirlarmiydi siyahi. Nobetlese uyuyor gozlerim,daima biri acik. Daima takili kapinin koluna. Ya gelirsen de geldigini goremezsem. Soylesene kim verebilir bunun hesabini. Gece yarilari en cok aciyor yuregim. En mutsuz siirlerime ozne oluyorsun. Halbuki ben seni ilk baharin cigdem kokulari arasinda sevmistim. Simdi nerdesin. Yazarim tabi. Sensizlige en kufurlu siirlerimi yazarim. Sensizlik diyorum hala aliskanlik aslinda sensiz kalmadimki ben hic. Daima biriktirdim avucum kadar yuregimde biraz sen. Daima sevdim yuregim kadar sen.. Simdi nerdesin senn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa yiğci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.