son bir gece düþer sabahýn koynuna girmeden usuma.
yorgun yüzlü gecenin köþesine dayýyorum yokluðunu tek ayaðý kýrýk sandalye gibi kaykýlýyorsun boþluða düþme diye bir elim omuzunda.
her gece çocuðuna okunan bir masalýn kaçýncý tekrarýdýr bu hatýrlamýyorum baðdaþ kurmuþ oturuyorum soðuk yataðýn içinde bir zamanlar elinde tepsiyle kapýdan giriþin üstünde soðutulmuþ kýrmýzý þarap iki kadehin sýcak çapkýn gülüþü sen ve ben sürekli tekrarlanan sarhoþ karabasanlar uyumayacaðým bu gece bu son gece ayýk gel bana..
duvarlara sinen gülüþlerin suratsýz bir þekilde düþüyor yalnýzlýðýma aþktan sürgün edilmiþ bir meczup say beni ne kadar sývamaya çalýþsamda dilimde ’’kal’’ diyemeyen kelepçe yeni inþa edilen bu aþký kodese yollamaya hazýrdý temele dökülen küfürlerin ne hükmü var.
ateþimdin suyum ol söndür beni bir kez olsun kaçtýkça ardýmdan kovalayan ayrýlýða çekme tak mesela avaz avaz sevda türküleri var dudaðýmda gel öp de sancýsý dinsin aðýtlarýmýn bir gülücük kondur yanaðýma.
bu gece yýldýzlarýn gözleriyle bak bana sen uzaklarda parlayan gök taþý ol düþ kucaðýma kararsanda taþ gibi razýyým bu defa ýsýtýrým buz tutmuþ ellerimle aysberg erir kollarýnda çöller yeþillenir bir hüma kuþu havalanýr bu son gecenin üstüne sevgilim diyen sözlerin ok sabahý doðuran karanlýðý vurur ölürüm ben yokluðuna gözlerimde acýnýn koyu ayazý..
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.