Ben sanki bende deðilim bugün Sen de sanki sende deðilsin bugün Biz de sanki bizde deðiliz bugün Onlar da sanki onlarla deðiller bugün Kimi mimi yok ki sorulsun bugün Kalemim sanki kýrýldý bugün, Kanatlarýmda bak yok oldu bugün, Anneler artýk yarý ölü yarý diride bugün Sözleri tükendi, gülleri tükendi bugün Babalar artýk yok gönülleri tükendi Çocuklar yüreðinden yaralý yarýmlar bugün Gencecik bedenler içinde kayboldu bugün Benimde kayboldu umudum tükendim bugün Sevdiðiklerim sanki yeryüzüne basamaz oldum Hani gördüðüm bu gökyüzü karardý bugün Güneþi de yakmaz, yýkmaz, kavurmaz bugün Ay yüzünü göstermez bak kaçar oldu bugün Evrendeki yýldýzlarda birbir kayboldu bugün Yaðmur yaðmaz oldu rüzgar savurmaz bugün Yapraðýný dökmez oldu son bir bahar bugün Börtü böcek kelebekler bak kaçar bugün Onca olana yürek dayanamaz kaskatý bugün Dünde kalan insanlýk görünmez oldu bugün Baþýmý rahatça yastýða koyamaz oldum Umudu yarýna saklamayalým artýk bugün Güvercinler haydi uçuversin havaya bugün Yarýnlara müjdeli mesajý versinler bugün Barýþ tohumlarý saçýlsýn dünyaya bugün Anneler aðlamasýn artýk gülsün de bir gün Yeniden çocuklar varolsun unutsun birgün Hasetlik, Kin, nefret sararsýn solsun bugün Yeryüzünde akmasýn kanlar, yanmasýn canlar Kardeþlik yolunda birlikte görünsün insanlar bugün Dünya defterinde kaybolsun hüzünler bugün Herkes yeter desin en çok insanlýk hergün
Yazan/ Hülya COÞKUN Fotoðraf / Zülfü AYDIN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hülya Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.