Her þey seni gördüðüm gün baþladý Gözlerin yerine keþke kora düþseydim Ýçime mýh gibi çakmasaydým seni Keþke dipsiz kuyulara düþseydim...
Sen diye hüznümü, sen diye yalnýzlýðýmý Sen diye, en karamsar yanýmý sevseydim Karlar yaðsaydý tüm baharlarýma Solmuþ bir gül gibi kalsaydým keþke...
Her þey seni sevdiðim gün baþladý Kendimden koparken hep sana baðlandým Kendimden, adamlýðýmdan, Benim olan her þeyimden bir bir caydým Bile bile içime kattým seni Yokluðunda sevdim, yokluðunda sarmaladým Bir el uzatýmýnda tuta bilmek vardý ya seni Þimdi kayan yýldýzlar gibi düþüyorsun gözlerimden...
Artýk kim kalbinin baþucuna koyar seni Kim titrer sana benim gibi Kim muska gibi taþýr seni koynunda Söyle seni benim kadar kim seve bilir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.