Sen Hiç Ağlama Barış

Güneþli bir günde
Ankara Tren Garý önünde
El ele, kol kola halaylar çekilirken
Ve ölüm hiç akýlda yokken
Koskoca bir barýþ bombalandý
Gençlik Parký yakýnýnda...

Kana bulandý yýldýzlar insanlarýn gözünde
Parçalandý güneþin elleri mavi göðün altýnda
Havada asýlý kaldý barýþýn gencecik bedenleri
Mahþerin tam da ortasýnda, sele döndü gözyaþý
Titredi yaralý yüzünde barýþýn dudaklarý...

Toplanýrken Ankara Tren Garý önünde
Daha iyi bir Türkiye
Daha iyi bir yaþam
Demokrasi ve laiklik için
Savaþa hayýr, barýþa evetti sloganlarý
Ama suç sayýldý barýþýn haykýrýþlarý
Ankara Tren Garý önünde
Haksýzlýða isyan...

Ey zalimler,
Yüreklerinde zulmün tohumunu sulayanlar
Kötülüðün, acýmasýzlýðýn kanýný emerek yaþayanlar
Karanlýðý seven, aydýnlýða kurþun sýkanlar
Öldürmeyi marifet sayanlar
Gün gelecek, toz-toprak olacaksýnýz tarihin sayfalarýnda
Taþlara yazýlýrken kirli emelleriniz
Ve hiç olmayan vicdanlarýnýz
Çürümüþ olacak yanýk bedenleriniz...

Ey, insanlýðý ve dini
Ve barýþý inkar eden
Ve onu öldürmek isteyen savaþýn temsilcileri
Ey, karanlýk yüzlü yaratýklar!..
Yazdan, kýþtan, bahardan
Gökte uçan kuþtan
Daldaki yapraktan
Ýnce ince yaðan beyaz kardan
Ýnsanca yaþamaktan, kardeþlikten
Zarar gelir mi kimseye?

Niye korkuyorsunuz barýþý büyütmekten?
Niye kaçýyorsunuz barýþý alkýþlamaktan?..

Rukiye Çelik
Ankara/13 Ekim 2015

Sosyal Medyada Paylaşın: