haydi gel de þöyle bir otur da þuraya
bana biraz da olsa caný gönülle bir gülümseyiver
sonra o gül kokulu yanaklarýn’la içimin tüm hislerini tir tir de titretiþ ver
ve de bana çok çok iyi bir huþuyla özümsetiver
sonra o ölümsüz anýlarýmýzda ki þarkýmýz ile aþk ile kilitlenip de
gözlerimin içinin de içine bakarak
anlat be can özüm içimin de içinin içini de bir hoþ beþ ederek
gönüllerimizin doruðunda ki Kardeleni yeþertelim
olalým saf bir þekilde birlikte
hem can
hem de canan ile
özlemlerinin içinde de þöyle bir iyice þakýyý ver caný yürekten
ki benim senle kavrulup da kül olacaðým bir biçimde
senin de içinin de ta içinde
bir sen bir benle yekvücut olacaðýmýz
ve de ruh ikizi olarak kendimizi özümüzde bulabileceðimiz
sýcak duygularla öylesine bir ak iþte bir biçimde
aþk adýna duygularýmýzýn ortamýn da serenat yaptýðý
hiç mi hiç olumsuz ve gereksiz bir mazinin de
asla gözümüzün önünde de olamadýðý
þekli neyse öylesine olabilecek bir biçimde
sen beni çok mu çok da iyi tanýrsýn gönlüne bir sor da gör
ölümsüz aþkýn bu gizemi nasýl otururmuþ yüreðe sor
zaten bende hiç bilip de çözemiyorum ki
seninle kendimden geçip o aþk þarabýný içtim içeli
bilemem ki bende ki bu yanýklýlýk nasýl ve ne þekilde çýktý
asýl sebebi sen misin yoksa ki ben miyim?
ne kadar da çok zaman akýp da habersizce geçti ki
yürek dolusu onca yangýnlarýn üstünden
ki durup da bir an þöyle bir soluksuz düþünüyorum da
yanýp da kavrulmak aþkta sanki de bir kadýna
kalbin tek þifasý gibi
aþký bir kez de olsa sindire sindire tadabilmek adýna
þu aleme benim asla akýtacak bir damla gözyaþým da yokken
sen kül ettin bu garip biçare gönlümü
þimdi gözü yaþlý aþkýnýn çeþmesinde yýkanan yüreðim de
ýslaklýðýn bile güzel be cancaðýzým
ve yudum yudum aþkýný içimin içine çekiyorum
veya da
hayatýma acýlarý katýk ediþte de kývrým kývrýmda kývranýyorum
sadece bir tek sana has bu durum
bunca cendere içinde iþte ben o aþkýn mahkumuyum
bu rezil rüsva’lýðý tescillenmiþ pis hayatta
baþka hiç bir þey yanýmdan bile geçemezken
müsaade et ki ruhum hicrana da bulaþmadan
bir an da olsa soluk bile almadan
o gül kokulu lebinde eriyip de buharlaþmalýyým
hiçbir þeyi de düþünüp de taþýnmadan
tüm içtenliðimle sana bir kurban mý olmalýyým
her þeyim de mi bu aþk adýna akacak sana
tüm gerçeklere kökten kalýnca bir çizgiyi çekerek
ister isen be gülüm sen artýk
az biraz þöyle bir ýrakta dur ki kalp ve bedenimden
gökten iniyorken gönül gözlülere bir bir ulvi gerçekler
þu anda hiçbir faniyi ben Allah’la arama asla sok mamalýyým
ahreti mi kökten yok etmemek adýna olan tüm bu olayý
Hakka karþý sevgimi bölmemek adýna
sessiz ve sakince hiç de kýrmadan kapatmalýyým
Resulüm de asla üzülmesin
bizi ve tüm oluþumlarý yaratan yüce Allah’ým da
tüm sevgimi bir kulun aþkýna vermiþ olduðumdan dolayý
asla ve asla kýzdýr mamalýyým da
zira ben Hakka vermiþ olduðum o sözüme de
ta Kalubeladan beridir ki
mutlaka hep sadýk kaldým ve de kalmalýyým da…
(12.10.2015) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… -Dert üstüne dert sundun… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!