Bu kaderimle nasýl bir mücadeledir böyle Ýstediðim her þeyi bana imkânsýz kýlýyor Boyun eðmek elbet inancýmýn bir gereði Ne varsa dünyamda hepsi alt üst oluyor
Gitmem gerekirse gitmeliyim çaresiz Varlýðým kimseye mutluluk getirmedi Bastýðým her yer çürüyüp dökülüyor Anladým, meðer hayat beni hiç sevmedi
Girdiðim her gönülde acý zehir oldum Bakýþan gözlerde sanki bir utanç oldum Nedir bilmem bu alnýmdaki karalar Seviyorum diyen dilde intizar oldum
Güldüm gülüþümde hýçkýrýðýn gölgesi Sevdim yüreðimde hep ayrýlýðýn pençesi Bir deðil iki deðil bu kaçýncý yalvarýþým Beklerim hâlâ açýlmadý mutluluðun perdesi
Yaþanacaksa yaþansýnsýn bu ayrýlýkta Yeter bitsin artýk gönlümüzün ýstýrabý Kabulüm tamam nasýlsa sen vazgeçtin Giden kaybeder ben kaybettim aþkýný…
Sosyal Medyada Paylaşın:
zamanda1yolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.