Ben hiç büyümedim
El bebek gül bebek büyütüldüm
Bir dediðim iki edilmedi hiç
Ailemin tek çocuðu idim
Yanýmda hep birileri olsun istedim
Kendime özgüvenim tam olsa da
Ama yine de sýrtýmý
Saðlam duvara dayamaktý tek isteðim
Duvarý nem insaný gam bitirse de
Zaman kum saati gibi
Çabucak akýp geçti
Geçen yýllar çok þey
Aldý götürdü benden
Geriye dönüp baktýðýmda
Elle tutulur bir þey de yok aslýnda
Hatýrlarým o günleri
Bazen özlem bazen buruk
Belirir gözlerimde iki damla yaþ
Oyunlara alýnmaz beklerdim bir kenarda
Boynu bükük bir halde
Arada derlerdi hadi gel sen de
Oynayan deðil oynatýlandým
Ebe de hep ben olurdum
Yine de
Kendimi öylesine kaptýrýrdým ki oyuna
Ne açlýk ne de susuzluk gelirdi aklýma
Göz açýp kapayýncaya kadar geçti yýllar
Büyümüþ serpilmiþ býyýklarým terlemiþti
Delikanlý olmuþtum
Mahallenin býçkýn delikanlýsý
Hele birisi komþu kýzýna yan gözle baksýn
Deprem olmuþ gibi
Kalkardý mahallenin tümü ayaða
Þimdi aklýma geldikçe gülerim
Meðer küçücük dünyama neler sýðdýrmýþým
Yürek ayný yürek yýllar geçse de
Anladým ki ben hiç büyümemiþim ...
Refik
11 . 10 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.