SERZENİŞ
Serzeniþ
Bazen Güneþiyle yaðmurlu günde,
Bazen rüzgâr olup esmiþ gibiyim.
Karanlýðý boðan kara hüzünde,
Zifiri karanlýk ismiþ gibiyim.
Zaman sýrtýmýzda güveli kene,
Sanki asýr oldu geçmeyen sene,
Duvarda dans eden hoyrat desene,
Yokluðun resmini asmýþ gibiyim.
El kaldýrýp arþa boyun eðerim,
Dert üstüne çýksam, göðe deðerim,
Yandýkça yanar da kuru ciðerim,
Üzerine kezzap basmýþ gibiyim.
Çivisi oynamýþ laçka Dünya’da,
Koþsam yetiþemem aþka Dünya’da,
Sanki yapa yalnýz baþka Dünya’da,
Varlýðý figüran süsmüþ gibiyim.
Birazcýk yaþamdan bir umut ver de,
Huzur dedikleri o cisim nerde,
Feryadý figânla durduðum yerde,
Baðýra baðýra susmuþ gibiyim.
AYÞE GÜL YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe Gül YILDIRIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.