ÖLÜMÜ DÜŞÜNMEK

Günün birinde,
Belediye hoparlöründe bir anons;
Kendi adým duyulacak,
Vefat etti deyip,
sýðdýracak üç dakkaya bütün ömrümü.

Kaç saatim kaç dakikam kaldý acaba.
Hemen kýzýma koþup doya doya sarýlsam,
Eþimin güzel gözlerine doya doya baksam,
Konuþmadan anlatsam her þeyi.
Zaman yok beklemeye
Oradan koþup tüm tanýdýklarý,
selamlasam güzel duygularla
ellerini sýksam.

Gözüm iliþince saate
Ne kadar da hýzlýymýþ akrep,
Koþtum, koþunca anladým
Bedenimin ne kadar da hantal olduðunu,
Ne kadar hor davrandýðýmý.

Ne çok þey varmýþ yaþanacak,
Gezilecek görülecek dünyada,
Dünya büyükmüþ çok büyükmüþ meðer,
Küçük olan hayallerimmiþ.

Ne yapsam, nasýl sýðdýrsam,
Acele etmem gerek ecele giderken,
Keþkeler beynimin her kývrýmýnda
Geride býrakacaklarýma mý üzülsem,
Gideceðime mi?
MESUT AKÇA

Sosyal Medyada Paylaşın: