Feryad-ı Figan

Benim iç ve dýþým bir ,ele baþka görünür
Her dem hüzünlenirim buna bahane çoktur
Ah vahla ömrüm geçti baþýma duman bürünür
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur

Senden ne istedim ki ,bir lokma aþk yeterdi
Bu dertli baþ severek ölüme de giderdi
Yalnýz baþýna kalmak cehennemden beterdi
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur

Günlerim acýmasýz ,geçer figanda zarda
Yaz ve bahar ayýnda kaldým gön ile karda
Kendi söyler hem dinler ,rab beni koyma darda
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur

Gidiþim senden kaçýþ beni dertlere salan
Gönlüm derbeder oldu yuvamý ettin talan
Hiç unutamaz sanma özün sözünde yalan
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur

Yalnýzým yalnýzlýðým kim kimine küsersin
Yalandan mutluyum der yükseklerden esersin
Çýkma artýk karþýma iki de bir bakarsýn
Yalvardým yaradan’a derdime derman yoktur

Sosyal Medyada Paylaşın: