Tek saksýda iki kök sardunya Gözyaþý ve hasretle deðil Ýki yüzlü dünyada Topraða düþene kadar saf kalan Yaðmurlarda yýkanmýþ sevgi ile yeþerdiler
Bedenleri birbirlerine dolanarak Yüzleri güneþe doðru büyüdüler Kýrmýzý ve beyaz Çiçeklerin yapraklarý Her sabah öperdi biri diðerini Vakitsizce Yeþil bir yaprak aralarýndan geçiverdi Beyaz soldu günden güne Kýrmýzý inatla direndi bekledi Olurda bir gün... Oysa oda bilirdi soldu mu bir defa Yürek ayný aþkla açmazdý bir daha