SÜRGÜN GEMİLER

***
Hani sürgün gəmilər,rəngi bəyaz,orda dənizdə,
Açýb yelkənlərini kəndini rüzgarə buraxmýþ.
Süpürür göy üzünü pənbə buludlar ki,xəbərsiz,
Qovur qovduqca uzaq,kim belə avarə buraxmýþ.
Dənizin səthinə bax,sanki,bəbək...uyqudadýr o,
Yelləyir kom ləpələr,qýrçýný gündən gümüþ olmuþ.
Ýçə daldýqca dalýb,ən ucu göylərdə qərarsýz,
Yosun köynəkli suyun damlasý dən-dən gümüþ olmuþ.
Yarýlýr baðrý həmən,arxada çaxnaþma,təlatüm,
Dalðalar iz buraxýr,qosqoca həsqət,qarý nisgil.
Son vida mý...xəzanýn rəngi kimi orda üfüqlər,
Sahilə çýrpýlaraq tüðyan edir sapsarý nisgil.
...Odur,orda o xəyal,lal dənizin ən kənarýnda,
Bilmədən sevdiyim o son dəfə qalxmýþ mənə gəlmiþ.
Məni sürgün göməcək bəlkə qəriblikdə fənaya,
Tapýnýb göz yaþýna eþqə müdam o yenə gəlmiþ.
Onu sevdim ölümün astanasýnda nə qəbahət,
Amma,heç sev demədim...
Ah,nə yazýq keçdi zamaný.
Doðru məchula qoþur mən də onun tərkinə möhtac,
Üzürük sürgünə tuþ,hər nə qədər varsa gümaný.
Boylanýr dor aðacý...
Orda,üfüqlərdə sabah mý?
Açýr öz yelkənini hər dəfə coþduqca küləklər.
Hani sürgün gəmilər rəngi bəyaz orda,dənizdə,
Baxýr sahildən ona qəm daþýyan üzgün ürəklər.
***
Sosyal Medyada Paylaşın: