Ýnsan sevgiyle beslenir derler. Ben hiç sevilmedim ki! Hiç gülmedi yüzüm aþktan yana. Hiç dolanmadým sevdiðim kýzýn evinin etrafýnda. Ben hiç sevilmedim ki! Hiç tatmadým gerçek aþkýn tadýný. Sevsem de deliler gibi Platonik gecelerimin rüya perisini, Kabuslarýmýn sonuçsuz çabalarýnda Çok aðladým yorgan altýnda ama; Ben hiç gülmedim ki! Aç kalsamda sevgiye, Dilenmedim hiçbir sevgiliye. Uykusuz gecelerde çok sabahladým ama; Ben hiç gülmedim ki! Bu nedensiz hayattan birgün göçüp gideceðim ama; Ben hiç yaþamamýþým ki!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalnızlıkşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.