İnsan Dediğin

Dokunma ha göðsüme, yanýk kokar ellerin
Kavi deðil ateþe, yanar insan dediðin
Bir yaný gül gülistan, bir yaný çöldür yerin
Bu esrara ezelden kanar insan dediðin

Umut yastýðý olur, her gece düþe yatar
Hakikatin kýlçýðý sabah damaða batar
Bir parça lezzet için bütün ömrünü satar
Saça düþen ak ikbal sanar insan dediðin

Cürüm iþler, af diler; böyle geçer zamaný
Dünyalýktýr ameli, dili taþýr imaný
Bir içimlik su gibi unutulur amaný
Ekmeðini nisyana banar insan dediðin

Bedenini hapseder, aklý beyhude yorar
Karý nedir bilmez ki; bilmez ki nedir zarar
Yüzü öne dönüktür, kusuru elde arar
Söküðüne bakmadan kýnar insan dediðin

Bandýrdýðý görülmez sadakate dilini
Karanlýða batar da yakmaz hiç kandilini
Bir yâre bir yarene uzatarak elini
Uçup da daldan dala konar insan dediðin

Varmak için menzile türlü adaklar adar
Kah doldurur gönlünü, yükselir arþa kadar
Her gün bir derde düçar; doksan dokuz gam tadar
Gün gelir yüzüncüyü sýnar insan dediðin

Bade sunmaz her zaman, dünya bu, saki deðil
Ölümdür mukadderat, Azrail þaki deðil
Cihana sultan olsa, hiç kimse baki deðil
Aldýðýný topraða sunar insan dediðin

Nedamet parçaladý aklýmý lime lime
Yürek koptu yerinden, kansýz düþtü elime
Bak yine þiir oldu firari her kelime
Bazý geceler böyle bunar insan dediðin
Acýyan yanlarýný anar insan dediðin

Sosyal Medyada Paylaşın: