Sükût-u Vâveyla

Sükût-u Vâveyla


Geceden düþtü hayallerim, yorgun ýslak kaldýrýmlara
kim gömdü karanlýklara gök kuþaðýný?
çýkarýn...



bir isyanýn haykýrýþý içimde
sokak kayýp,
adres yok
bir þeyler daha eksik...


dök eteðindeki çakýl taþlarýný
saç savur!
bir tarafýmda düþ yangýnlarý
yanmak kolaysa yak,
kavur!


bu sabah güneþ balçýkla sývanmýþ
ýþýðý çamurdan
ellemeyin gözyaþlarýmý
bana annemi çaðýrýn
o kessin saçlarýmý!


belki de büyümedim ben hala
günüm takýldý geçmiþe...
ay’ý tutuklamýþtý zaman
yýldýzlarý bugün uðurladým
hüznüm kanýyor kabuk tutmayan yarasýndan.

d u r d u r u n!

þah damarýný kesmiþler boynumun
etrafým kan gölü

b o ð u l u y o r u m

dediler ki bir masal bu
sonu mutlu bitmeyen.
deniz, sal ve ben
yolculuk sabahý olmayan geceye...
göm karanlýðý karanlýða
haydi haykýr vaveyla!
belki de bu þeytanýn öcü,
tek tek yutkundum kelimeleri
boðazým düðüm düðüm...
konuþursam,
susturun!

k a n ý y o r u m!

ilk harfleri vurdum, kan damlýyordu kelimelere,
ardýndan bir kaç söz...
Seni seviyorum!
artýk cümle kuramýyorum...


ELÝF KESKÝN (KARABULUT)...ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
2001/ Haziran / kayýp düþler


Þiirime nefes olan Turgay Coþkun abime sonsuz teþekkürlerimle...

Sosyal Medyada Paylaşın: