Ben düþerken ýlýk ýlýk kan gibi Gözlerin kapanýyor sen bilmeden Sen bilmeden ruhum çekiliyor bedenimden Üþüyorum gözlerinsiz Bal gözlerin den geçerken ben Yýllara meydana okuyorum Ellerim yere düþüyor sen küserken Dilim anlamsýz konuþuyor bilip bilmeden Yine varken yokluðun düðümlemiyor Varlýðýn oðluma armaðan oluyor anne diye Yýpranýyor Ýstanbul aðýrlýðýnda hayat Yutulacak kelimeler hayatýn içinde kalýyor Unutulmadan
Sosyal Medyada Paylaşın:
ALİ TÜRKOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.